© Foto’s Ronald Goedheer
Quinten Veling had ‘Beverwijk’ nog niet op z’n palmares staan, daar kwam zondag verandering in. Maar het was vooral de strijd bij de vrouwen, die de tongen losmaakte. Melissa Hofman troefde Tessa Dijksman af met negen duizendsten van een seconde.
Het verschil tussen Melissa Hofman en Tessa Dijkman was na vijftig kilometer ’rondjes rijden’ met het blote oog niet te zien. De transponders gaven aan dat renster uit Pijnacker een fractie van een seconde eerder de finishlijn van de Ronde van Beverwijk had gepasseerd. ,,Ik durfde niet te juichen, omdat ik geen idee had wie er gewonnen had. We hadden het allebei kunnen zijn’’, liet de winnares met een grote glimlach weten.
Dijksman twijfelde net als Hofman direct na de finish wie er gewonnen had. ,,Mijn gevoel zei nee en dat kwam ook uit. Maar het was echt heel close.’’
De koers werd gemaakt door Yonna van Dam uit Voorhout, die maar liefst 34 van de in totaal 50 rondjes solo op kop reed. De ploeggenote van Dijksman (RC Jan van Arckel) vond het jammer dat er geen leidersprijs was voor de renster die het vaakst als eerste aan de volgende omloop begint. ,,Dan had ik nog wat verdiend vandaag.’’, aldus Van Dam.
Voor de Velserbroekse Dijksman was de Ronde van Beverwijk bijna een thuiswedstrijd. ,,Het was een harde koers. Vooral de renners van De Amstel lieten zich goed gelden in het peloton. Maar het is ook een leuke koers. Lekker dichtbij huis natuurlijk, ik zie ook veel bekenden.’’
Dijksman gaf aan dat ze uitkeek naar ’Santpoort’ op 31 juli. ,,Het concept daar is een puntenkoers, dus dat is heel anders rijden. Ik heb daar al een keertje gewonnen, dus doe het graag nog een keer.’’ En Beverwijk? ,,Ik kom volgend jaar graag terug om te winnen met een iets groter verschil, dan Melissa vandaag deed.’’
Veling
Een week na ’Warmenhuizen’ schreef Quinten Veling zijn vijfde criterium van 2024 op z’n naam. ,,Afgelopen week heb ik met de ploeg nog een meerdaagse wedstrijd gereden in Polen. Die voelde ik in de benen. Dat is niet vreemd, want we zijn pas gisteren thuisgekomen’’, liet de winnaar na afloop weten. ,,Ik had gehoopt om solo over de finish te komen, maar we kwamen al vrij snel met z’n vieren te zitten. Toen het op het eind niet lukte om weg te komen vertrouwde ik op m’n eindsprint.’’
In die eindsprint moest Veling afrekenen met Marijn Frankes en de West-Frisiarenners Pim Fransen en Tijs Dekker. ,,Ik kwam als tweede de laatste bocht uit. Daarna was het nog best een stukje tot de finish. Halverwege dat stuk had ik Pim ingehaald en hield ik tot aan de eindstreep stand’’, blikte de Monnickendammer terug.
,,Het was heel mooi dat we al vroeg in de wedstrijd met z’n vieren op kop kwamen’’, reageerde Dekker. ,,Het peloton kwam op een gegeven moment terug tot op twaalf seconden, maar het gevoel dat we het zouden redden bleef overheersen. Onderling waren we het snel erover eens, dat er een tandje bijgezet moest worden. Toen we dat gedaan hadden, liep het verschil snel weer op. Als je met Quinten naar de finish rijdt, moet je van goede huize komen om te winnen. Persoonlijk had ik de zege gegund aan Pim. Die jongen verdient een overwinning. Maar hij is nog jong, zijn tijd komt nog wel.’’ ,,Tijs en ik probeerden om en om weg te komen’’, vulde Fransen aan. ,,De laatste keer was achterop het parkoers, maar Quinten hield stand.’’